ใช่แล้ว! ต้นไม้ทั้งหมดต้องการช่วยชายหนุ่มเพื่อนของพวกมันให้สมหวังในความรัก
พระราชาผู้เป็นที่รัก พระราชาผู้เป็นที่รัก (ภาษาอังกฤษ)
ราชสีห์เจ้าป่ากำลังนอนหลับอย่างสบายใจ หนูตัวหนึ่งวิ่งซุกซนจนเผลอไต่ขึ้นไปบนร่างของราชสีห์ ทำให้ราชสีห์ตื่นและร้องคำรามด้วยความโกรธ จึงตะปบหนูไว้ในกรงเล็บ หนูตกใจกลัวจนตัวสั่น พร้อมร้องขอชีวิตและกล่าวว่า หากปล่อยตัวเองไป ในวันข้างหน้าอาจสามารถช่วยเหลือราชสีห์ได้ แม้ราชสีห์จะหัวเราะเยาะ แต่ก็ยอมปล่อยหนูไป ต่อมาวันหนึ่งราชสีห์ออกล่าเหยื่อแล้วพลาดท่าติดบ่วงของนายพราน พยายามดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด หนูได้ยินเสียงร้องของราชสีห์จึงเข้ามาช่วยเหลือด้วยการกัดแทะบ่วงจนขาด ทำให้ราชสีห์รอดชีวิตมาได้ จากความช่วยเหลือของหนูตัวเล็กๆ นั่นเอง
แต่ความฝันที่เคยสวยงามความรักเราวันนี้มันเลือนลาง
คติสอนใจ : จิตใจที่ดีมีค่ามากกว่าความงามภายนอก
นิทานจากดินแดนนิทาน ความปรารถนาของมังกรไฟ
คติสอนใจ : อย่าดูแคลนผู้ใดว่าไร้ค่า คนเล็กๆ อาจทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ในวันหนึ่ง
นิทานชุด เมล็ดน้อยกับปุ๋งปุ๋ง เมล็ดน้อยคอยรัก
นิทานก่อนนอนเรื่องยาว ๆ เด็กน้อยกับแมลง
นิทานประจำวัน นิทานวันจันทร์ พ่อหนุ่มรุงรัง
กระต่ายหนุ่มจำนิทานเรื่อง “ลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูก” ได้ดี เขานึกอยากจะมีลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูกบ้าง เพื่อที่เขาจะได้ลอยตามลูกโป่งขึ้นฟ้าไปเหมือนกับเด็กผู้ชายในนิทาน แต่จากนิทาน เรื่อง “ลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูก” ลูกโป่งพาเด็กผู้ชายลอยไปได้ถึงแค่ดินแดนของเทวดาและนางฟ้า องค์น้อยๆ เท่านั้น ยังไปไม่ถึงดวงจันทร์ ดังนั้น กระต่ายหนุ่มจึงจำใจต้องคิดหาวิธีใหม่ ที่จะพา เขาไปยังดวงจันทร์ได้โดยไม่ต้องติดค้างอยู่กลางทาง
ความรักของสองพี่น้องเป็นพลังใจที่ทำให้เด็กกำพร้าทั้งสองคนสามารถยืดหยัดและมีชีวิตอยู่ได้…แม้พวกเขาจะไม่มีพ่อแม่คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ
วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวนาคนหนึ่งเดินมาพบงูนอนขดตัวแข็งทื่อใกล้ตาย เพราะสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ ชาวนารู้สึกสงสารจึงอุ้มงูไว้แล้วนำกลับบ้านด้วย เมื่อมาถึงบ้าน ชาวนาก็ก่อกองไฟเพื่อให้ความอบอุ่น นิทานรักของสองเรา แต่เมื่องูได้สติก็เข้าฉกชาวนาจนถึงแก่ความตายทันที
ตอนพักเที่ยง…ลูกหนูมักนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ ที่โรงอาหารของโรงเรียนอยู่เสมอ กล่องข้าวของเพื่อนในห้องบางทีก็มีอาหาร บางทีก็ว่างเปล่าเหมือนกัน ถ้าลูกหนูเห็นใครไม่มีอาหาร มันก็จะแบ่งอาหารจากปิ่นโตใบจิ๋วให้เพื่อนด้วย ในทางกลับกัน หากวันใดที่ปิ่นโตของลูกหนูว่างเปล่า เพื่อน ๆ ก็จะแบ่งอาหารจากกล่องข้าวมาให้ลูกหนูคนละนิดละหน่อย แม้อาหารอาจมีน้อยกินกันไม่ค่อยอิ่ม แต่ลูกหนูและเพื่อน ๆ ก็อิ่มใจทุกครั้งที่ได้กินอาหารเที่ยงร่วมกัน